Quibus ego vehementer assentior.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Haeret in salebra. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Sed plane dicit quod intellegit. Duo Reges: constructio interrete. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Cur id non ita fit?

Bork: Oratio me istius philosophi non offendit;
Quibusnam praeteritis?: Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Itaque fecimus.: Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Omnis sermo elegans sumi potest, tum varietas est tanta artium, ut nemo sine eo instrumento ad ullam rem illustriorem satis ornatus possit accedere.

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes,
quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat
enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi
exercitatio duplex.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam
causam Zenoni desciscendi fuisse.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Eaedem res maneant alio modo. Iam in altera philosophiae parte. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.
Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;
At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
Facillimum id quidem est, inquam.

Non potes, nisi retexueris illa. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Num quid tale Democritus? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.